galeria
Od 12 października bieżącego roku w Hotelu Arte gości wystawa z zakresu sztuki najnowszej. Abstrakcja, bowiem taki tytuł nosi aktualna ekspozycja, jest wspaniałą propozycją dla miłośników sztuki, a zwłaszcza dla wielbicieli współczesnych działań artystycznych. Jest to wystawa zbiorowa, na której prezentowane są prace uznanych artystów i profesorów wyższych uczelni artystycznych, młodych twórców stawiających pierwsze kroki na polu sztuki, a nawet gości zza granicy. W marcu oraz kwietniu 2018 roku ekspozycja miała miejsce w galerii STALOWA w Warszawie, gdzie cieszyła się ogromnym uznaniem. Myślę, że w Zamościu spotka się z podobną aprobatą.
Namalowanie najprostszych rzeczy jest zazwyczaj najtrudniejsze – tymi słowami otwarto wystawę, jednocześnie definiując proces powstawania abstrakcji. Malarstwo nieprzedstawiające towarzyszy człowiekowi od momentu, kiedy zaczął wytwarzać sztukę. Jednakże do końca XIX wieku miało ono charakter głównie ornamentalny lub zdobniczy. Na początku XX wieku abstrakcja została doceniona przez środowiska awangardowe, wkroczyła w sferę malarstwa czy rzeźby. Za przykładem Kandinsky’ego, który jest uznawany za ojca abstrakcji, poszło wielu artystów i od tej pory stała się ona wiodącą dziedziną w sztuce nowoczesnej i współczesnej.
Przedstawicielką młodego pokolenia artystów jest Magdalena Karwowska. Na wystawie zaprezentowano trzy dzieła malarki pochodzące z cyklu Miasto. Wyrażają one przemyślenia i interpretacje rzeczywistości miejskiej, świateł, ruchu, zgiełku. By ukazać dynamikę „natury” kreowanej przez człowieka Karwowska sięgnęła po abstrakcję. Za pomocą ekspresyjnych plam barwnych, kontrastów oraz geometrycznych pasów kojarzących się ze strukturami torów, czy śladów artystka świetnie oddała klimat miasta, zachowując przy tym lekkość i świeżość kompozycji malarskiej. Búi Kristjánsson jest twórcą pochodzącym z Islandii. Sam komentuje swoje prace jako podróż po podświadomości, do której zaprasza oglądających sztukę. Jego kompozycje składają się z figur geometrycznych nakreślonych dynamicznymi plamami barwnymi o nasyconym kolorycie. Dodatkowym atutem tych prac są ciemne linie i kontury oraz silne kontrasty. Malarstwo Kristjánssona przywodzi na myśl działania dwudziestowiecznej awangardy, zwłaszcza z kręgów neoplastycyzmu. Na wystawie zaprezentowano również prace doświadczonego artysty związanego z lubelskim środowiskiem malarskim Walentego Wróblewskiego. Twórca zdaje się być kontynuatorem myśli artystycznej znakomitego polskiego malarza Tadeusza Brzozowskiego. Abstrakcyjne kompozycje przypominają struktury zaczerpnięte z natury, odwołują się do świata przyrody, a także do żywiołów. Pozorna przypadkowość dzieła, impasty oraz kontrasty barwne sprawiają, iż dzieło jest niezwykle dynamiczne, a także zachowuje świeżość i szczerość. A może niezamalowane partie płótna pozostawiają pole do interpretacji dla widza? Sebastian Skoczylas do swoich abstrakcyjnych kompozycji wykorzystał pole obrazowe o kształcie kwadratu uznanym w sztuce za idealny i stosowany przez najwybitniejszych artystów. Dla twórcy najważniejszymi elementami dzieła jest światło i kolor, inne elementy, takie jak linia, perspektywa, czy kształt schodzą na dalszy plan. Istotą jego malarstwa stało się oddziaływanie na siebie poszczególnych barw, odcieni i półtonów. Inspirowane naturą, nakładane pasowo kolory tworzą interesujące kompozycje, w których największą uwagę przykuwają łączenia barw dodatkowo podkreślone impastem. Kolejnym przedstawicielem uznanych twórców sztuki współczesnej jest Marian Waldemar Kuczma. Jego niezwykle ciekawe dzieła właściwie plasują się na granicy między malarstwem a kolażem. Artysta pokrywa duże płaszczyzny farbą, często w kontrastowych kolorach, następnie wplata weń elementy rzeczywiste: drewniane płytki, tkaniny, litery. Takie działania nawiązują do informelowych kompozycji Kantora. Silną reprezentację młodych twórców uzupełnia Konrad Kwas. Swoje dzieła buduje za pomocą drobnych, powtarzających punktów układających się w większe struktury. Ten efekt osiąga przez zastosowanie autorskiej techniki, przypominającej zabiegi stosowane w grafice czy druku. Prace raczej monochromatyczne łączą najczęściej nasycony kolor z bielą bądź czernią. Duże znaczenie mają również tytuły dzieł, które wskazują do czego należy się odwołać patrząc na abstrakcje, w przypadku Kwasa są to żywioły, zjawiska natury oraz barwy. Na wystawie Abstrakcja nie mogło również zabraknąć kompozycji Ireneusz Kopacza. Artysta również wypracował własną technikę, w tym przypadku raczej kolażu połączonego z rysunkiem. Twórca wykorzystuje materiały nietrwałe, odrzucone przez innych, takie jak gazeta, tektura, fragmenty zdjęć, by nadać im charakter ponadczasowy już nie jako odpadom, ale jako prawdziwemu dziełu sztuki. Monochromatyczna kolorystyka opierająca się na brązach nadaje subtelności geometryzowanym kompozycjom. Abstrakcja może przybierać przeróżne formy, czego przykładem jest obecna ekspozycja. Intelektualna czy emocjonalna, geometryczna czy organiczna, abstrakcja kolorowych pól czy informel – zachowuje uniwersalny, ponadczasowy charakter, a niejednokrotnie jest najlepszym lub jedynym środkiem wyrazu artystycznego. Malarstwo nieprzedstawiające pozostawia również szerokie pole dla odbiorcy sztuki. Artysta swoim dziełem nadaje impuls widzowi do dalszych przemyśleń, co pozwala na własną interpretację.
